آنها می گویند “تویتر زندگی واقعی نیست”، اما توییتر سیاه خلاف آن را ثابت کرد. برای سال‌ها، این عبارت راهی برای نادیده گرفتن تأثیر دنیای واقعی مکالمات رسانه‌های اجتماعی بوده است، به‌ویژه زمانی که جرقه‌ای ایده‌های کاملاً جدید می‌دهند. اما وقتی به توییتر سیاه نگاه می‌کنید، این به وضوح درست نیست، یک جامعه غیررسمی متشکل از کاربران سیاه‌پوست سایت، که الهام‌بخش جنبش‌های فرهنگی مهمی با هشتگ‌هایی مانند #BlackLivesMatter و #OscarsSoWhite هستند. مستند جدید Hulu، “Black Lives Matter: A People's History” که از مقاله Wired جیسون پرهام اقتباس شده است، ظهور و نفوذ جهانی جامعه را بررسی می کند. در طول سه قسمت جذاب و اغلب خنده دار، این سریال خود را به عنوان یک سند فرهنگی ضروری تثبیت می کند.
این محتوای جاسازی شده در منطقه شما در دسترس نیست.
پرنتیس پنی، کارگردان سریال و مجری سابق برنامه HBO می‌گوید: «همان‌طور که من توییتر سیاه را تعریف می‌کنم، فضایی است که فرهنگ سیاهپوستان به‌طور خاص به شیوه‌ای دیجیتالی می‌گذرد. ناامن، در مصاحبه ای در پادکست Engadget. “و حتی اگر یک فضای عمومی بود – واضح است که توییتر است، هر کسی می‌تواند وارد آن شود – هنوز احساس می‌کردید که با دوستانتان صحبت می‌کنید که مانند پشت اتوبوس هستند. یا مانند روی خمیده یا در داخل اتوبوس. منظورم این است که اتاق ناهار، انرژی آن است.
به طور خاص، پنی می گوید که توییتر احساس خاصی می کرد زیرا سلسله مراتب واقعی وجود نداشت، به خصوص در روزهای اولیه. این بدان معناست که حتی افراد مشهور نیز از تمسخر شدن یا فعالیت در پروفایل های رسانه های اجتماعی خودشان (مانند حضور بدنام ریحانا در توییتر) مصون نیستند. توییتر در دوران اوج خود احساس می کرد جایی است که پول یا کلاس واقعاً مهم نیست.
“این به نوعی برابری بسیاری از چیزها بود، اینکه کسی در کنتاکی که هیچ کس نمی داند می تواند همان عقیده محکمی را با کسی که شما به او احترام می گذارید داشته باشد، درست است؟” پنی گفت. و من فکر می‌کنم این همان چیزی است که فضا را بسیار شاداب کرده است، زیرا ما واقعاً فضاهایی نداریم که به نوعی زمین بازی مساوی در این کشور باشد.»
توییتر همچنین در اواخر دهه 2000 کاملاً متفاوت از سایر شبکه های اجتماعی بود. در آن زمان، فیس‌بوک بیشتر بر روی ارتباط شما با همکلاسی‌ها و اعضای خانواده متمرکز بود – در واقع مکانی برای صرف معاشرت و شوخی نبود. پرنتیس خاطرنشان می کند که کوتاهی اجباری در توییتر نیز آن را منحصر به فرد کرده است، زیرا باید واقعاً روی آنچه می خواهید در 140 کاراکتر بگویید تمرکز می کردید.
پنی افزود: «هر یک از سازندگان (در سریال) تصور متفاوتی از آنچه توییتر باید باشد داشتند. «بعضی فکر می‌کردند باید میدان شهر باشد، برخی فکر می‌کردند باید یک چیز اطلاعاتی خبری باشد… من فکر می‌کنم مانند فرهنگ سیاهپوستان، تنها کاری که ما واقعاً خوب انجام می‌دهیم این است، زیرا اغلب به ما تکه‌هایی داده می‌شود. ما باید چیزی را تغییر دهیم، مانند گرفتن بدترین خوک و درست کردن غذای روح… من فکر می‌کنم ما واقعاً در برداشتن چیزهایی که می‌توانند چیزهای متفاوتی باشند و آن را برای ما انعطاف‌پذیر کنند، خوب هستیم.»
این مستند راه‌های زیادی را بازگو می‌کند که توییتر سیاه از این پلتفرم استفاده کرد، هم برای سرگرمی و هم برای شروع جنبش‌های اجتماعی جدی. جامعه کمک کرد تا نمایش‌های تلویزیونی توییت‌های زنده به یک اتفاق عادی تبدیل شود و یکی از دلایل آن است رسوایی تبدیل به یک برنامه تلویزیونی موفق شد. اما کاربران سیاه پوست همچنین به بالا بردن شهرت در مورد قتل تریون مارتین توسط جورج زیمرمن کمک کردند. تبرئه نهایی او منجر به ایجاد هشتگ #BlackLivesMatter شد، جنبشی که در سال 2020 پس از قتل جورج فلوید و دیگر سیاهپوستان آمریکایی، اعتراضات ملی را برانگیخت.
