طوطی ها ذاتا موجوداتی اجتماعی هستند. در اسارت، جایی که آنها معمولاً گله ای برای تعامل ندارند، می تواند چالش های واقعی برای شاد و سلامت نگه داشتن آنها ایجاد کند. اما تحقیقات اخیر نشان می دهد که فناوری ممکن است بتواند به آنها کمک کند تا نیازهای اجتماعی بیشتری را برآورده کنند. پژوهشی که توسط محققان دانشگاه گلاسکو و دانشگاه نورث ایسترن انجام شد، پاسخ طوطی‌ها را هنگامی که گزینه چت ویدیویی با پرندگان دیگر از طریق پیام‌رسان متا در مقابل تماشای ویدیوهای از پیش ضبط‌شده داده شد، مقایسه کردند. و به نظر می رسد که آنها برای مکالمات بلادرنگ ترجیح داده اند.
این تحقیق بر اساس یافته‌های مجموعه‌ای از مطالعات کوچک در چند سال گذشته است، از جمله مطالعه‌ای که در آن تیم به طوطی‌های خانگی آموزش می‌داد تا با یکدیگر تماس ویدیویی برقرار کنند (با کمک انسان) و دیگری که در آن بازی‌های تبلت به آنها آموزش داده شد. در آخرین مورد، به 9 صاحب طوطی قرص داده شد تا برای حیوانات خانگی خود تنظیم کنند که سپس طی یک دوره شش ماهه تحت نظر قرار گرفتند. در طی آن زمان، طوطی‌ها – که در ابتدا از طریق چت ویدیویی با یکدیگر آشنا شده بودند – توانستند در مجموع 12 جلسه تا سه ساعت با یکدیگر تماس برقرار کنند. نیمی از این جلسات دارای ویدیوهای از پیش ضبط شده بودند، در حالی که نیمی دیگر چت ویدیویی مسنجر زنده بود.
مراقبان آنها که جلسات را ضبط می کردند، گزارش دادند که پرندگان در طول تعاملات زنده بیشتر درگیر به نظر می رسیدند. آنها تماس های بیشتری را در آن سناریوها آغاز کردند و به طور متوسط زمان بیشتری را صرف درگیر شدن با پرندگان در طرف دیگر کردند.
در هر جلسه، طوطی‌ها اجازه داشتند تا دو تماس برقرار کنند و محققان دریافتند کسانی که از طریق مسنجر چت می‌کنند 46 درصد مواقع به این حد می‌رسند، در مقایسه با تقریباً نیمی از زمانی که ویدیوهای از پیش ضبط‌شده را تماشا می‌کنند. در مجموع، آنها 561 دقیقه در مسنجر به چت ویدیویی پرداختند در حالی که فقط 142 دقیقه را برای تماشای ویدیوهای از پیش ضبط شده صرف کردند.
دکتر Ilyena Hirskyj-Douglas گفت: “ظاهر “زندگی” واقعاً به نظر می رسد تفاوتی در تعامل طوطی ها با صفحه نمایش آنها ایجاد می کند. رفتار آنها در هنگام تعامل با یک پرنده زنده دیگر اغلب منعکس کننده رفتارهایی بود که آنها با طوطی های دیگر در زندگی واقعی انجام می دادند، که در جلسات از قبل ضبط شده اینطور نبود. با این حال، مراقبان بیشتر گزارش دادند که به نظر می‌رسد تماس‌های زنده و از پیش ضبط‌شده هر دو تأثیر مثبتی بر پرندگان داشته‌اند.
دکتر می‌گوید: «اینترنت پتانسیل زیادی برای دادن اختیار به حیوانات برای تعامل با یکدیگر به روش‌های جدید دارد، اما سیستم‌هایی که ما برای کمک به آنها در انجام این کار می‌سازیم باید بر اساس نیازهای خاص و توانایی‌های فیزیکی و ذهنی آنها طراحی شود.» هیرسکیج داگلاس. “مطالعاتی مانند این می تواند به پایه گذاری یک اینترنت واقعاً حیوان محور کمک کند.”
