روز سه شنبه، کاخ سفید یک یادداشت سیاستی منتشر کرد که به ناسا دستور داد تا یک استاندارد زمانی جدید برای ماه تا سال 2026 ایجاد کند. زمان هماهنگ قمری (LTC) یک مرجع رسمی برای کمک به هدایت ماموریت های ماه آینده ایجاد خواهد کرد. زمانی که یک مسابقه فضایی قرن بیست و یکم بین (حداقل) ایالات متحده، چین، ژاپن، هند و روسیه پدیدار می شود، وارد می شود.
این یادداشت ناسا را هدایت می‌کند تا با وزارت‌های بازرگانی، دفاع، امور خارجه و حمل‌ونقل برای برنامه‌ریزی استراتژی برای اجرای LTC تا 31 دسامبر 2026 همکاری کند. همکاری بین‌المللی نیز نقش مهمی را ایفا خواهد کرد، به‌ویژه با امضاکنندگان توافقنامه آرتمیس. آنها که در سال 2020 تأسیس شدند، مجموعه ای از اصول مشترک بین فهرست رو به رشدی از (در حال حاضر) 37 کشوری هستند که بر اصول اکتشاف و عملیات فضایی حاکم هستند. چین و روسیه بخشی از این گروه نیستند.
استیو ولبی، معاون مدیر امنیت ملی OSTP در یک وایت نوشت: «از آنجایی که ناسا، شرکت‌های خصوصی و آژانس‌های فضایی در سراسر جهان مأموریت‌هایی را به ماه، مریخ و فراتر از آن آغاز می‌کنند، مهم است که استانداردهای زمان آسمانی را برای ایمنی و دقت ایجاد کنیم. بیانیه مطبوعاتی مجلس «تعریف منسجم زمان در میان اپراتورها در فضا برای موفقیت در قابلیت‌های آگاهی موقعیتی فضایی، ناوبری و ارتباطات حیاتی است که همگی برای ایجاد قابلیت همکاری در سراسر دولت ایالات متحده و با شرکای بین‌المللی اساسی هستند.»
نظریه‌های نسبیت اینشتین حکم می‌کند که زمان نسبت به سرعت و گرانش تغییر می‌کند. با توجه به گرانش ضعیف‌تر ماه (و تفاوت‌های حرکتی بین آن و زمین)، زمان در آنجا کمی سریع‌تر حرکت می‌کند. بنابراین به نظر می رسد که یک ساعت مبتنی بر زمین در سطح ماه به طور متوسط 58.7 میکروثانیه در روز زمین افزایش می یابد. همانطور که ایالات متحده و سایر کشورها مأموریت های ماه را برای تحقیق، اکتشاف و (در نهایت) ساختن پایگاه هایی برای اقامت دائم برنامه ریزی می کنند، استفاده از یک استاندارد واحد به آنها کمک می کند تا فناوری و ماموریت هایی را که نیاز به زمان بندی دقیق دارند، هماهنگ کنند.
کوین کاگینز، رئیس ارتباطات و ناوبری فضایی ناسا گفت: «همان ساعتی که ما روی زمین داریم با سرعت متفاوتی در ماه حرکت می‌کند. رویترز. به ساعت های اتمی رصدخانه نیروی دریایی ایالات متحده (در واشنگتن) فکر کنید. آنها ضربان قلب ملت هستند و همه چیز را هماهنگ می کنند. تو خواهان ضربان قلب در ماه خواهی بود.»
کاخ سفید از LTC می‌خواهد که با زمان هماهنگ جهانی (UTC)، استانداردی که با آن همه مناطق زمانی زمین اندازه‌گیری می‌شوند، هماهنگی کند. در یادداشت آن آمده است که منطقه زمانی جدید را می خواهد تا ناوبری دقیق و تلاش های علمی را امکان پذیر کند. همچنین از LTC می‌خواهد که در صورت قطع ارتباط با زمین، انعطاف‌پذیری خود را حفظ کند و در عین حال مقیاس‌پذیری را برای محیط‌های فضایی «فراتر از سیستم زمین-ماه» فراهم کند.
برنامه آرتمیس ناسا قصد دارد برای اولین بار پس از ماموریت های آپولو در دهه های 1960 و 70، مأموریت های خدمه ای را به ماه بازگرداند. آژانس فضایی در ژانویه اعلام کرد که آرتمیس 2، که با چهار سرنشین به دور ماه پرواز خواهد کرد، اکنون برای پرتاب سپتامبر 2025 آماده شده است. آرتمیس 3 که قصد دارد انسان ها را به سطح ماه بازگرداند، اکنون برای سال 2026 برنامه ریزی شده است.
علاوه بر ایالات متحده، چین قصد دارد تا قبل از سال 2030 فضانوردانی را به ماه بفرستد زیرا دو ابرقدرت جهانی جهان مسابقه خود را به فضا می برند. اگرچه هیچ کشور دیگری مأموریت خدمه به سطح ماه را اعلام نکرده است، هند (که سال گذشته یک ماژول و مریخ نورد را در قطب جنوبی ماه قرار داد)، روسیه (ماموریتش در همان زمان چندان خوب پیش نرفت)، امارات متحده عربی. ژاپن، کره جنوبی و شرکت های خصوصی همگی جاه طلبی های قمری را در سال های اخیر نشان داده اند.
علاوه بر امکان اکتشافات علمی بیشتر، تأسیسات فناوری و استخراج منابع، ماه می تواند به عنوان یک توقف حیاتی در مسیر مریخ عمل کند. این می تواند فناوری ها را آزمایش کند و سوخت و نیازهای لازم را برای ماموریت های انسانی نهایی به سیاره سرخ تامین کند.
