علاوه بر پایداری بیشتر، فرآیند «پالایشگاه زیستی» این تیم می‌تواند منجر به هزینه‌های دارویی ثابت‌تری برای مصرف‌کنندگان شود، زیرا سقز تحت فشارهای ژئوپلیتیکی مشابهی قرار نمی‌گیرد که می‌تواند باعث افزایش سرسام‌آور قیمت انرژی و نفت شود. با این حال، یک مشکل مهم فرآیند در شکل فعلی آن این است که هزینه بیشتری برای تولید دارو با سقز نسبت به نفت خام دارد. این تیم پیشنهاد می‌کند که مصرف‌کنندگان ممکن است مایل باشند قیمت‌های کمی بالاتر برای داروهای پایدارتر بپردازند، اما بیایید صادق باشیم، وقتی کسی بیمار یا درد دارد، پرداخت بیشتر برای تسکین آخرین چیزی است که بیشتر مردم می‌خواهند انجام دهند.
احتمالاً منصفانه است که بگوییم وقتی اکثر مردم تصاویری از صنعت داروسازی را تداعی می‌کنند، اغلب ارتباطی بین تولید داروهای نجات‌بخش و زوال محیطی وجود ندارد. اما طبق یک مطالعه در سال 2019 توسط گفتگو، شرکت های دارویی بیش از هر میلیون دلار معادل دی اکسید کربن نسبت به صنعت خودرو تولید می کنند. این نشریه درباره وضعیت صنعت داروسازی در سال 2015 گفت: “با محاسبات ما، بازار دارو 28 درصد کوچکتر و در عین حال 13 درصد آلاینده تر از بخش خودرو است.” سلامت سیاره و همه ساکنان آن.
خوشبختانه، گروهی از دانشمندان دانشگاه باث در بریتانیا ممکن است راهی برای این صنعت پیدا کرده باشند که دقیقاً این کار را انجام دهد. در مطالعه ای که در مجله منتشر شده است ChemSusChemاین تیم فرآیندی را برای تبدیل β-پینن، جزء موجود در سقز، به پیش سازهای دارویی که سپس برای سنتز پاراستامول و ایبوپروفن استفاده کردند، توصیف می کنند. در حال حاضر، اکثر شرکت های تولید کننده این مسکن ها از پیش سازهای شیمیایی مشتق شده از نفت خام استفاده می کنند. در همین حال، سقز یک محصول جانبی زباله است که صنعت کاغذ در مقیاسی بیش از 350000 تن در سال تولید می کند. محققان می گویند که آنها همچنین با موفقیت از سقز برای سنتز 4-HAP، پیش ساز بتا بلوکرها، داروی استنشاقی آسم سالبوتامول و طیف وسیعی از پاک کننده های خانگی استفاده کردند.
