جاده های باز یک بازی آسان برای گم شدن است. داستانی پیچیده در مورد آسیب های نسلی – تنش، دروغ و عشق بین مادر و دختر – با تمام آرامش و گرمای یک درام شبکه ای اوایل دهه 2000 مانند دختران گیلمور یا افسون شده. به عنوان یک نوجوان سابق حومه شهر، این بازی باعث شد که من به همان اندازه در معرض دید و درک باشم.
جاده های باز در سال 2003 اتفاق می‌افتد و تنها از طریق طراحی محیط و شخصیت، برشی واقعی از زندگی را در این دوران پس از 11 سپتامبر، قبل از Razr به تصویر می‌کشد. در اوایل، سال‌های نوجوانی‌ام را گذراندم و بین آپارتمان پدر در حومه شهر و خانه مامان در یک محل توسعه گرد و غبار احاطه‌شده توسط خواربارفروشی‌ها و فیلم‌های بلاک‌باستر گذر کردم و رویاهای بزرگی برای فرار از هر دو داشتم. همه اینها برای گفتن است، من با آن ارتباط دارم جاده های بازشخصیت اصلی، تس، که دبیرستان را تمام می کند و برای آینده ای در بازار داغ طراحی صفحه وب برنامه ریزی می کند. پدر و مادرش به تازگی طلاق گرفته اند و او با مادرش اوپال و مادربزرگ هلن در خارج از دیترویت زندگی می کند. هلن اخیراً از دنیا رفته است و خانه‌اش برخلاف میل اوپال فروخته می‌شود، بنابراین او و تس با بی‌احتیاطی آن را پاکسازی می‌کنند و به دنبال مکانی جدید برای اقامت می‌گردند.
جزئیات تاریخچه خانوادگی تس به آرامی هنگام کاوش در خانه مادربزرگ هلن آشکار می شود که در روزنامه های قدیمی، عکس ها، کتاب ها، کارت پستال ها، آثار باستانی، تماس های تلفنی و وسایل ساخت سفال گفته می شود. تس و اوپال در نهایت چمدانی را پیدا می کنند که پشت یک دیوار کاذب در خانه پنهان شده است و آن ها را تشویق می کند تا یک سفر جاده ای به مکان های گمشده از گذشته اوپال را آغاز کنند. هلن یک ستون نویس و نویسنده مشاوره محبوب شبیه به Dear Abby بود و نامه های باقی مانده او که در هر محیط پراکنده شده بود، به طور پیوسته لایه هایی از اسرار را که زندگی او، دختر و نوه اش را در برگرفته است، باز می کند.
هر شخصیت در جاده های باز چیزی برای پنهان کردن دارد من در واقع چرخش بزرگ را تقریباً در نیمه بازی انجام دادم، اما به اندازه کافی درام، شک و سنگینی احساسی وجود داشت که بدون توجه به روایت، سرمایه گذاری من را در روایت نگه می داشت. به خودتان لطف کنید و به دنبال اسپویلرهای داستان نباشید – فقط از آن لذت ببرید جاده های باز سوار شدن
انجام این کار بسیار آسان است. جاده های باز دیالوگ ها را به طرز ماهرانه ای نوشته است و شخصیت های آن سرشار از تاریخچه های غنی و انگیزه های پیچیده است. رفت و آمد بین تس و اوپال برای یک دختر نوجوان و مادرش که ساعت‌ها متوالی با هم در ماشین گرفتار شده‌اند، واقعی است: آنها به سرعت باعث خشم و آشتی می‌شوند و به همین راحتی در اطراف یکدیگر بسیار احمقانه رفتار می‌کنند. پایه ای از لطافت زیربنای تعاملات آنهاست. صداگذاری که توسط بازیگران اصلی تلویزیون، کری راسل و کیتلین دیور ارائه شده است، فوق‌العاده است و به کشش همه جانبه بازی می‌افزاید.
جاده های باز از ترکیبی از هنر سه‌بعدی و دو بعدی استفاده می‌کند – پس‌زمینه‌ها و اشیاء قابل تعامل سه بعدی هستند، در حالی که تس و اوپال به صورت دوبعدی دستی متحرک شده‌اند و به شکلی شناور حرکت می‌کنند که من را به یاد کلاسیک‌های اولیه دیزنی می‌اندازد. در بیشتر موارد، سبک ها به خوبی با هم کار می کنند. وقتی تس و اوپال زیر نور مستقیم خورشید با هم گفتگو می‌کردند و روشنایی صحنه باعث شد آواتارهای دوبعدی آنها ناتمام به نظر برسند، در یک بخش متوجه شدم. به طور کلی هر چند، جاده های باز پر از محیط های جذاب و جزئیات زیبا، با موارد زیادی برای بررسی و معماهای کوچک برای حل است. داستان به طور طبیعی با هر اخطار اکشن باز می شود و انتخاب های دیالوگ مسیر تس و اوپال را در طول بازی تغییر می دهد.
طراحی صدا در جاده های باز به خصوص تماشایی است هر جسمی که تس با آن تعامل دارد صدایی خاص به بافت و وزن آن دارد. هنگامی که تس یک قالب کوکی را روی میز آشپزخانه می گذارد، به نظر می رسد که فلز توخالی روی چوب خراشیده شود. وقتی او یک سیگار دور انداخته را برمی دارد، نشانه های صوتی نرم و کاغذی هستند. صدای گام های تس بر روی تخته های لخت، فرش و قالیچه ها، با تغییر در تراکم، باس و وضوح برای هر ماده جدید، متمایز به نظر می رسد. با برداشتن تلفن تاشوی تس برای ارسال پیامک به BFF، می‌توانم صدای ناله‌های لولای پلاستیکی ضخیم و صدای جیر جیر تس را بشنوم که او به سرعت روی صفحه اعداد فشار می‌دهد. این صداها جنبه های حیاتی بازی هستند، بلندتر از بستر گیتار آکوستیک یا لایت سینت که موسیقی متن را تشکیل می دهند، و من کاملاً برای آن اینجا هستم. جاده های باز اثباتی است که بازی های اکتشافی ASMR باید باشند یک چیز.
ویژگی هایی که پس از اتمام با من خواهد ماند جاده های باز طراحی صدا و اصالت آن است. بازی های زیادی وجود ندارد که بر روی زندگی روزمره و گفتگوهای زنان متمرکز شود، چه رسد به مادر و دختر، و جاده های باز گواهی بر قدرت این داستان هاست. این بازی گرما و رفاقت را به جریان می اندازد و نوشته آن احترام فراوانی را نسبت به شخصیت هایی که روایت آن را پیش می برند نشان می دهد. هر فردی با صدایی در جاده های باز یک زن است، و تس، اوپال، مادربزرگ هلن و عمه آگوست هر کدام به شیوه های منحصر به فردی پویا، دلسوز و دارای نقص هستند. با توجه به اینکه توسعه دهندگان این بازی از استودیویی که بنا به گزارش ها یکی از بنیانگذاران آن بود، رها شدند، این موفقیت از اهمیت بیشتری برخوردار است.
پیشنهاد من برای لذت بردن کامل جاده های باز این است که یک بعد از ظهر تنبل را کنار بگذارید، نوشیدنی مورد علاقه خود و مقداری تنقلات بخورید و مطمئن شوید که هدفونتان خوب و محکم است. صدا را زیاد کنید تا بتوانید هر صدایی از دنیای تس را بشنوید و برای کشف اسرار بازی خیلی تلاش نکنید. به داستان اعتماد کنید و آهسته پیش بروید. این یک بازی ارزش لذت بردن است.
جاده های باز اکنون روی کنسول‌ها و رایانه‌های شخصی منتشر شده است و بخشی از کتابخانه Xbox Game Pass است. این توسط تیم Open Roads منتشر شده است که توسط Annapurna Interactive منتشر شده است.
